Welcome to (stinky) Thermal Wonderland

Kia Ora!

Op het moment dat ik deze update aan het tikken ben op onze Ipad zitten we op de Interislander Ferry die ons naar het zuider-eiland brengt. We hebben uitgerekend dat we meer dan 1900 kilometer hebben gereden in het noorden en dat is toch wel pittig in 20 dagen!

Onze laatste update stopte in Coromandel Town. De dag daarna hebben we ontzettend veel kilometers gemaakt richting de "far North" van de Coromandel. We zijn helemaal naar Port Jackson en Fletcher's Bay gereden. Dit was een stuk van 35 kilometer, maar omdat we over een gravel road moesten duurde het echt een uur voordat we daar waren! De omgeving was wel echt heel mooi. Omdat de weg daar ook eindigden, moesten we dezelfde weg weer terug om vervolgens de afslag naar de oostkust te nemen via de 309 highway wat ook weer uit gravel bestond. Deze weg zou ons naar onze volgende stop Hahei brengen. Vlakbij deze stop vind je de bekende trekpleisters van de Coromandel: Cathedral Cove en Hot Water Beach. De volgende ochtend zijn we eerst vertrokken naar Cathedral Cove. Nadat we onze auto hadden geparkeerd moesten we nog 30 minuten lopen wat voornamelijk bestond uit: berg op, berg af... Dan kijk je elkaar toch wel even aan en dan hoop je wel dat het de moeite waard is. Maar dat was het! Cathedral Cove was echt weer een plaatje. Het was een strand en aan de zijkant was er een grote rotswand waar je dus ook weer doorheen kon lopen. Soms is het best lastig om uit te leggen hoe iets eruit ziet, dus de foto's moeten jullie maar bekijken. En toen.... Weer terug! Dus 30 minuten berg op, berg af. Toch altijd goed voor de conditie!

Na de Cove gingen reden we verder naar Hot Water Beach. Het was alleen maar mogelijk om dit strand te bereiken tussen 12.00 en 16.00, omdat het eb moet zijn. Wij hadden niet zoveel verwachtingen, maar omdat de meeste toeristen hier een bezoekje brengen dachten we toch om een gokje te wagen. Het is ook eigenlijk best grappig. In eerste instantie ziet het eruit als een gewoon strand. Je moet alleen even wat verder lopen totdat je bij de "hot zone" bent. Nou, die is niet zo moeilijk te vinden, want een massa van mensen zie je al van verre. Die zone is ook helemaal niet groot, misschien dat het 50 meter van het strand bedekt. Maar oké, hier dus het idee: men neme een schep en graaft een kuil. Na een paar centimeter komt hier dus water uit... Warm water. Warm is het eigenlijk niet, het is heet en kan oplopen tot 72 graden! Dus wat je ziet is dat mensen in hun eigen gegraven warme kuiltje liggen en even wachten totdat er een beetje koud water van de zee bij komt zodat ze er lekker in kunnen liggen! Op het moment dat het dus weer vloed wordt dan spoelen alle gegraven kuilen dus weer dicht en dan kan je de volgende dag gewoon weer opnieuw beginnen... Bijzonder fenomeen!

Daarna zijn we door gereden naar onze volgende stop, Tauranga. Eigenlijk zaten we bij Mount Maunganui, vlakbij dit stadje. Die avond zijn we naar een Hot Saltwater Pool geweest. Het zwembad was gebouwd boven op een ondergrondse thermische pool en stond aan de voet van de berg. Dit water wordt afgekoeld tot 38 graden zodat het lekker aangenaam badderen is. Dit hadden we ook wel verdiend na al die inspanningen;)!

De dag erna zijn we verder gereden richting Opotiki. We hadden een overnachting bij Waiotahi Beach en we hadden een kamer met uitzicht op zee! Echt super mooi! Onderweg naar Opotiki zijn we nog gestopt bij Kiwi360 (de grootste kiwi plantage van Nieuw-Zeeland). Dit was het centrum van het Kiwi district waar je de bloesem van de kiwi kon zien bij de plantages. Daarnaast had je een klein winkeltje waar ze alles met, jawel, kiwi verkopen. Kiwi jam, kiwi sap, kiwi onderzetters, kiwi ansichtkaarten, kiwi stressballen en nog meer kiwi, kiwi, kiwi. Op hetzelfde moment buiten was de zon eclipse bezig, maar omdat het heel helder was konden we de zon niet goed zien. We zijn trouwens nog wel op de foto geweest met de grootste kiwi van het land;).

Bij Opotiki had je ook uitzicht (ook vanuit onze kamer) op White Island. En wat is hier bijzonder aan? Dit eiland ligt 50 kilometer van de kust en het is een rokende vulkaan! Er komt dus de hele dag rook vanuit de krater. Op een heldere dag, wat het ook die dag was, kon je dat goed zien. Er gingen ook tours naar dit eiland en dat wilden we ook erg graag doen. Alleen kwamen we erachter dat ze daar echt woekerprijzen vragen voor die tours. Erg jammer, maar we hebben onze dag ingevuld met lekker in de zon zitten op het terras en de dag omgetoverd tot "rustdag". Die avond, toen de zon helemaal onder was veranderde de lucht in een prachtige sterrenhemel waar, vooral Barry en ik quote, heeeeel gelukkig van werd! Toch wel heel mooi zulke momenten.

Nu zullen jullie je thuis afvragen, wat is dat toch met die titel van deze blog? Nou, dat werd dus in de dagen die hierop volgden duidelijk. We gingen namelijk richting Rotorua. En een aantal kilometer voordat we de stad bereikte roken we het al: rotte eitjes en oude gympies met schimmelkaas (ook wel zwavel genoemd). Dit is namelijk een thermisch gebied. Gelukkig ruikt het niet de hele dag zo in de stad. Het ligt er echt net aan hoe de wind waait. De dag van aankomst was heel slecht qua weer, dus hebben we een rondje door de stad gemaakt en zijn we naar Kairou Park gegaan. Gewoon een park, net als het Timor Park in Den Helder, midden in de stad. Alleen was deze toch iets anders. Naast de eendjes die in de vijver zwommen, vond je hier ook stomende kraters waar je die rotte eieren goed kon ruiken. De ene krater stoomden meer, de andere borrelde meer en weer een ander rook nog erger dan de ander! Daarnaast moest je dus nog oppassen ook, omdat die kraters dus erg onvoorspelbaar konden zijn. Erg bijzonder dus.
De dag erop zijn we naar Wai-O-Taupu gegaan, wat ook wel Thermal Wonderland werd genoemd. Om 10.15 moesten we in het park aanwezig zijn om getuige te zijn van de eruptie van de Lady Fox Geiser. Deze gaat elke dag om dezelfde tijd af omdat er een soort natuurlijke chemicaliën in word gegooid zodat het wat omhoog gaat spuiten. Dit neemt wel een beetje de romantiek van een natuurlijke geiser weg, maar toch was het wel heel indrukwekkend. Een paar minuten nadat het goedje erin gegoten werd, begon het te schuimen en op een gegeven moment ging hij los en kwam het wat tot 20 meter hoogte. In het reservoir van de geiser zit dagelijks zo'n 30.000 liter. Dus de geiser kon lekker zijn gang gaan voor zo'n drie kwartier tot een uur. Dit hebben we niet helemaal afgewacht, want we zijn het park in gegaan en hebben we een route van 3 kilometer langs verschillende thermische wonderen gelopen. Dit was echt een indrukwekkend park, maar vooral de dampen die uit putten, meren en geisers kwamen waren af en toe niet te harden! Het meest indrukwekkende was het zogenaamde schilderspalette. Een groot, stinkend en stomend meer waar een houten pad doorheen liep. Het bijzondere hieraan was dat dit meer dus de meest felle kleuren had. Fel roze, geel en groen... Komt natuurlijk allemaal door de mineralen en natuurlijke chemicaliën, maar wat een mooi gezicht! Later zijn we ook nog langs een ander groot meer gelopen, maar hier leeft dus niets! Geen vis kan hier leven, want ze stikken hier meteen. En ik kan me dat wel voorstellen... In totaal waren er 25 van dit soort bezichtigingen en alles is gewoon puur natuur. En dat is wel heel bijzonder! In de middag zijn we naar de Polynesian Spa geweest. Deze had 7 verschillende baden met verschillende temperaturen tussen 36 en 42 graden en elk bad had zijn eigen "odeur". Ik mag van Bar niet steeds zeggen dat ik het vind stinken, dus dan weten jullie wel genoeg. Na 2 uur badderen had je daar dan ook wel weer genoeg van en was ik blij dat we thuis een lekkere douche hadden waar je de geur weer uit je haren kan wassen. En dag van inspanning, en ontspanning...!

De volgende dag stond Taupo op de planning. Vooral bekend van het meer. Het meer is echt onwijs groot, maar is eigenlijk ook een enorme krater! Echt heel bijzonder. Onderweg kwamen we met de auto langs de Huka Falls waar we eerst een bezoekje aan hebben gebracht. Hier vind je echt helderblauw water dat met veel geweld 250.000 liter per seconde naar beneden klapt. Het was geen hoge waterval, maar je kon zien dat de stroming echt onwijs sterk was. Omdat het die dag ook weer regenden zijn we eerst naar het hostel gegaan om te vragen wat leuk was om te doen op zulke dagen. We wilden namelijk nog graag naar Craters of the Moon en zij zei dat dit juist een goed idee was, omdat al die kraters meer gaan stomen wanneer het regent. Maar voordat we daar heen gingen, gingen we eerst naar de Aratiatia Dam. Deze zou namelijk om 12.00 open gaan om vervolgens voor 30 minuten lang 80.000 liter water uit een stuwmeer los te laten. Dit gebeurd 4 keer per dag om elektriciteit op te wekken. Na de dam zijn we dan toch naar de Craters of the Moon gegaan. Dit was eigenlijk een groot veld en het zag er een beetje uit als de duinen en uit alle hoeken en gaten kwam stoom vandaan! Je vind daar dus enorme kraters en het is echt bijzonder hoe dit is ontstaan. Bar heeft me 6 keer uitgelegd hoe dit kwam, maar ik snap het nog steeds niet...

Na Taupo stond National Park Village op de planning. Met een populatie van 460 personen is dit het kleinste stadje waar we tot nu toe zijn geweest. We zijn hier heengegaan om het Tongariro National Park te bezoeken. Hier vind je de hoogste berg van het Noorder-eiland, Mount Ruapehu die voor het laatst actief is geweest in 2011. Is namelijk ook weer een vulkaan! Naast deze vulkaan staan er nog twee: Mt. Tongariro en Mt. Ngauruhoe. Dit gebied en dan voornamelijk de vulkanen zijn ook gebruikt voor de Lord of the Rings film. Hier is "Mordor" opgenomen. Het is hier trouwens echt een ski-gebied, maar omdat het nu zomer wordt is het erg stil. In het stadje Whakapapa, aan de voet van de berg, stond een prachtig chateau. Hier hebben we op de zondag een heerlijke high-tea genuttigd. Daarna zijn we terug gegaan en hebben we gebruik gemaakt van de hot tub die in ons hostel stond. Een echt lazy-sunday dus. Die avond hebben we een schietgebedje gedaan om ervoor te zorgen dat de weerhouden ons morgen goed gestemd waren om nog een wandelroute te doen (let's pray for good wear;))!
En ja hoor, de zon scheen de volgende dag en het uitzicht op de berg was echt fantastisch! We hebben een route gedaan naar een uitkijkpunt en daarna zijn we 6 kilometer de berg op gereden richting het ski-gebied, want de weg er naartoe was open! En wowwowwow, wat mooi! Op een gegeven moment reden we dus in de sneeuw en kwam je langs een prachtig gebied met die onwijs grote vulkaan voor je waarvan de top bedekt was met poedersneeuw!

Na dit overweldigende zicht zijn we verder gereden naar Palmerston North. Dit is eigenlijk een tussenstop, omdat we niet in een keer door wilden rijden naar Wellington. Hier was dus ook niets te beleven. We hebben een beetje rondgekeken bij de winkeltjes om vervolgens de volgende dag richting Wellington te rijden. Het valt ons hier ook op dat hoe zuidelijker je gaat rijden, hoe mooier het landschap wordt. Rijden met de auto is echt het mooiste, want je ziet zoooo veel! We zijn trouwens ook nog een keer opgehouden door koeien die de weg overstaken, geweldig!

In de ochtend kwamen we aan in Wellington en nadat we hadden ingecheckt zijn we de stad ingegaan. Eerste naar het Te Papa museum, het mooiste museum van Nieuw-Zeeland. Daarna hebben we lekker geshopt en echte loopschoenen gekocht! We doen nu namelijk de tracks op onze All Stars en dat is niet echt bevorderlijk. Daarnaast zullen we op het zuider-eiland nog vaak een track doen, dus het was zeker de moeite waard om deze aan te schaffen.

En nu zitten we dan op de Interislander. We zijn er ondertussen bijna, en het uitzicht vanaf de boot is adembenemend. Toch nog even gedacht aan de collega's van de Teso... Zit nu toch wel op een ietwat grotere versie van de Dr. Wagemaker. Een bar, restaurant en bioscoop aan boord! Mag ook wel, de overtocht duurt toch iets langer (3 uur en een kwartier).

We horen van andere reizigers dat het zuider-eiland nog mooier is dan het noorder. Wij kunnen het bijna niet geloven, maar we gaan het meemaken! Wij hebben er in ieder geval weer onwijs veel zin in!

Tot de volgende keer!

Liefs,
Anne en Barry