Thailand: Het land van de glimlach

En toen zaten wij voor een maand in prachtig Thailand! Na een interessante en te gekke citytrip in Hong Kong kwamen wij op 14 oktober aan in Bangkok. In 2009 heb ik een half jaar in Thailand gewoond tijdens een exchange met mijn studie en zodra ik het vliegtuig uitstapte, rook ik het meteen: we zijn in Thailand! We kwamen laat in de avond aan op Don Muang en moesten met de taxi naar ons hotel vlakbij Khao San Road. Dit was uiteindelijk nog een behoorlijk spannende taxirit... Normaal gesproken moet je altijd de meter doen als je in de taxi stapt anders wordt je gewoon afgezet. Vooral wanneer je een taxi pakt vanaf een vliegveld doen de chauffeurs altijd erg moeilijk over de meter. Ik had op de site van het hotel gelezen dat het ongeveer 400 baht kost om daar met de taxi te komen. We hadden al een beetje een discussie met de chauffeur over wel of niet de meter en toen we eenmaal gingen rijden zei hij: oké, ik breng jullie er heen voor 350 baht. Dus ik meteen: oké!
Dus Bar natuurlijk in de stress, want ineens ging hij de deuren op slot doen... Bar was dus even niet zo blij met mij, want ja... Hij kan je nu overal wel afzetten en wat als hij een ander bedrag vraagt als we uitstappen. Bar zat dus wel met geknepen billetjes in de taxi, terwijl ik er alle vertrouwen in had dat het allemaal wel los zou lopen. En dat deed het natuurlijk;)! De chauffeur heeft ons netjes afgezet bij ons eerste hotelletje: Roof view place (al heb ik wel moeten zweren dat we vanaf nu ALTIJD met het metertje gaan).

De eerste paar dagen hebben wij dus in fabulous Bangkok door gebracht. Het is werkelijk een stad waar je of wel of niet van houd. Maar wij houden ervan! Van de organiseerde chaos in Hong Kong maar de ongeorganiseerde chaos in Bangkok: scooters, taxi's, tuk-tuks... Alles rijd door elkaar! Verkeersregels? Daar hebben die Thaise nog nooit van gehoord. Zoals ik al zei, zaten wij met ons hotel vlakbij het bekende Kha San Road. Dit is DE plek waar alle backpackers zich verzamelen. Het is een straat met allemaal barretjes, restaurantjes en vooral kraampjes. Mijn favoriete plekje is "The Roof" bar. Hier kan je lekkere cocktails drinken onder het genot van live muziek door, na vier jaar, dezelfde muzikant! Heerlijk om daar dan weer te zijn.

Wat ook heel toevallig was is dat wij Tessa, de zus van Debbie in Bangkok hebben ontmoet. Ze was voor drie weken door Thailand aan het reizen en haar reis eindigde in Bangkok, met ons op Khao San Road. Het is heel gek, maar ook bijzonder om na een jaar weer iemand van thuis te zien. Ik had het er ook echt even moeilijk mee om na een dag weer afscheid te nemen. Toch een beetje een gek idee!

De volgende dag hebben wij de bus gepakt en zijn we naar Hua Hin gereden. Dit is een kleine, maar fijne badplaats aan de oostkust van Thailand. Hier verbleven wij in Laila's food en drinks guesthouse. Dit werd gerund door Laila (Thais vrouwtje) en Dave (uit Engeland). Het was eigelijk hun eigen huis waar ze vier gastenkamers hadden. Toch hebben wij een paar bijzondere dagen gehad hier. Dit guesthouse zat in een straat waar allemaal Westerse (vooral mannen) woonden. Veel van deze mannen zijn gepensioneerd en wonen hier met hun Thaise vrouw. Dit resulteerde er dus in dat al deze mannetjes vaak een biertje kwamen drinken bij Dave en waar je dus de meest grappige en bijzondere figuren ontmoet.
Parallel aan deze straat zaten allemaal, toch wel vreemde, barretjes. Het waren geen barretjes waar je normaal met z'n tweeën even lekker wat gaat drinken, want je zag voornamelijk Thaise vrouwtjes met westerse mannen sjansen. Eigenlijk dus een beetje een hoerenbuurt. Dit hadden wij in het begin nog niet echt door totdat ons aangeraden werd om in de avond om de hoek bij Jim in zijn restaurant (the gulf of Thailand) spare ribs te eten. Dus wij daarheen... Op het moment dat je de staat inloopt hoor je vanalles om je heen: "hellooooooo, where you from? Ooh, you're handsome! Come inside, please! You want drink, yes?"

Uiteindelijk heerlijk gegeten bij Jim en zijn vrouwtjes en werden wij uitgenodigd om de volgende dag zijn 2-jarig jubileum van het restaurant te vieren met gratis eten. Jim is een Thai van oorsprong, maar heeft een groot gedeelte van zijn leven in de US gewoond (waar hij dus zo westers heeft leren koken), maar nu weer terug is in zijn eigen land. Een hele aardige man, maar de hele setting bleef toch echt bijzonder. Wij zijn op de uitnodiging ingegaan en de volgende dag zaten wij aan een lange tafel midden op straat met allemaal oude mannetjes die verlekkerd naar de jonge vrouwtjes zaten te kijken. Ik raakte aan de praat met een 62- jarige man en vroeg hem hoe het zo komt dat hij hier woont. Hij kwam uit Australië en moest er niet aan denken om terug te gaan. Hij vertelde dat als je gepensioneerd bent of wanneer je trouwt met een Thaise dat je dan een permanente verblijfsvergunning krijgt. Hij vertelde dat hij 10 jaar getrouwd was met zijn Thaise vrouw en dat hij al die tijd in Hua Hin heeft gewoond. Later op de avond komen er twee jonge meiden (denk rond de 20) aan tafel zitten en ik hoor de man waarmee ik eerder een gesprek had zeggen tegen Jim: "zijn die meiden van jou, die ene is zeker wel erg verlegen?" Ik denk dat het een half uurtje later was dat ik die man telefoonnummers zag uitwisselen met dat meisje en even later vertrokken ze samen op een scooter... Ik denk niet dat dat zijn vrouw was. En dan zit je er zo tussen en dan bekijk je het zo eens allemaal en dan denk je wel eens: hoe kan dat toch! Maar die mannen vinden dit dus allemaal het paradijs... Ieder zijn plezier denk ik dan maar. Uiteindelijk zijn we met de mensen uit het guesthouse dronken geworden en was het een bijzondere avond! Gedurende de dagen zijn we lekker naar het strand gegaan.

Een van de dagen heeft het zo hard geregend, dat alle straten helemaal overstroomt waren. We besloten dus om toen maar een massage te doen... Heerlijk! Barry werd even goed in alle bochten geduwd tijdens een traditionele Thaise massage en ik ging voor complete ontspanning tijdens een olie massage. En even serieus, voor minder dan €7,50 wordt je gewoon een uur lang gemasseerd!

Na Hua Hin wilde wij helemaal naar het zuiden afreizen naar Koh Lanta. We wilden in een dag van Hua Hin naar Krabi en dan de volgende dag naar het eiland, maar dat ging toch even anders dan gepland. Van Hua Hin moesten wij eerst de trein pakken naar Surat Thani (5 uur) en vanaf daar met de bus (3 uur) naar Krabi. Helaas had de trein ruim een uur vertraging waardoor we pas om half 6 in de middag aankwamen in Surat Thani... En toen ging het mis! Op het moment dat we de trein uitstapte stonden er meteen al twintig mannen te schreeuwen:"where you go? Krabi? Koh Samui? You need taxi?" Eenmaal aangekomen bij een halte, zagen we geen bussen staan en kwam er een man naar ons toe die zei dat we op moesten schieten, omdat de laatste bus naar Krabi om 18.00 zou vertrekken. Hij zou ons voor 250 baht per persoon naar het busstation brengen. Als je dat omrekent is dat ongeveer €6,50, maar gewoon veel te veel voor Thaise begrippen. Hij vertelde dat het ruim 20 minuten rijden was naar het station en uiteindelijk hebben we maar toegegeven en zijn we ingestapt. En wat gebeurd er? Ze brengen je dus helemaal niet naar het busstation! We stopten bij een klein reisbureautje en of we even 900 baht af wilde tikken voor de tocht naar Krabi... Dacht het dus even niet! En dan denk je bij jezelf, het gaat helemaal nergens om... In Nederland betaal je bij wijs van spreke het dubbele voor zo'n reis, maar het gaat gewone echt om het principe dan! Dus daar stonden we dan, 18.05 en geen bus meer naar Krabi... Hotel in Krabi hadden we eigenlijk al geboekt, dus we waren gewoon gestrand in Surat Thani! Op zoek naar een hotelletje dan maar. Gelukkig kwamen we in dezelfde straat een ander bureautje tegen dat ook tickets verkocht voor Koh Lanta en zij hebben ons uiteindelijk een hotelletje in de buurt gewezen. Daar waren nog kamers vrij en hebben uiteindelijk voor de volgende dag de totale trip geboekt (voor uiteraard veeeeel minder dan die oplichters!).

Maarrrr, na regen komt zonneschijn en ons geluk werd diezelfde dag weer even "opgeladen". In de avond wilden wij uiteraard wat gaan eten en wij zagen aan het einde van de straat van het hotel allemaal lichtjes branden wat uit de verte leek op een kermis. Eenmaal daar aangekomen werden wij verrast door wat wij zagen; honderden versierde karren met lichtjes waar allemaal monniken in zaten. Wat het nu precies was hebben we helaas niet kunnen achterhalen, maar we hadden al snel door wat de bedoeling was. Alle karren hadden kelken waar mensen langsliepen en geld in deden waarop de monnik je zegende met heilig water. Het was heel bijzonder. We hebben ons geld gewisseld en zijn de kelken ook langs gegaan. Elke monnik heeft ons gezegend en kregen wij armbandjes voor geluk en voorspoed. Nog steeds vind ik de monniken in Thailand erg fascinerend. Als vrouw zijnde mag je ze dus niet aankijken, niet naast ze zitten en ze niet de rug toekeren. Een monnik leeft alleen maar op giften. Zo zagen wij op het treinstation een man die twee flessen water aan de monniken gaf. De man zat op zijn knieën en bood de flessen aan. Heel bijzonder, want deze monniken letten verder niet op de man en doen net of deze niet bestaat. Ook vroeg in de ochtend lopen monniken achter elkaar aan met kelken in hun handen om giften in de vorm van eten te ontvangen. Blijft bijzonder!

De volgende dag werden wij al om 6 uur opgehaald met een minivan om ons naar het busstation de brengen. Vanuit het station vertrokken wij naar Krabi met de bus. Eenmaal daar aangekomen moesten wij nog een tijdje wachten en uiteindelijk stapten wij in een andere minivan richting het eiland. Wat erg belangrijk is om mee te nemen als je een lange trip gaat maken door Thailand is GEDULD... Heel veel geduld! Want hemeltje lief, alles duurt lang! Ik heb geleerd dat je altijd 30% van de tijd erbij moet rekenen. Dus als ze zeggen dat de trip 6 uur duurt, verwacht dan dat je 8 uur later pas aankomt... Duurt het 12 uur? Maak er dan gerust maar 16 uur van!

Dus goed, wij stappen in de minivan met een aantal andere reizigers die ons naar het eiland zou brengen. Het busje zat al aardig vol doordat iedereen natuurlijk bagage bij zich had ,maar toen gingen we rijden naar een andere stop waar NOG meer mensen stonden te wachten. Nou, het was echt te belachelijk voor woorden; we zaten met 14 mensen opgekropt in dat minibusje... De mensen achterin zag je niet meer, omdat die helemaal ingebouwd waren door alle koffers en tassen! Omdat het nog laagseizoen was ging je met het busje op een ferry om zo het eiland op te komen. Toch wel even anders dan de Texelse boot hoor;)... Dit was gewoon een drijvend vlot waar niet meer dan 20 auto's op paste. Maar na evengoed nog 8 uur reizen die dag kwamen we dan toch eindelijk aan in Golden Bay Cottage op Koh Lanta. Een eigen huisje, op 20 meter van het strand en een heerlijk zwembad. Koh Lanta is ook weer een prachtig eiland met mooie strandjes en prachtige zonsondergangen. We zijn een aantal dagen gebleven en hebben nog met een scooter een deel van het eiland gezien.

Na Koh Lanta was het tijd voor een bezoekje aan Ao Nang. Dit ligt op ongeveer 40 minuten rijden van Krabi, maar het is minder toeristisch dan Krabi of Phuket. Hier hebben we ook niet veel anders gedaan dan lekker op het strand liggen en lekker gegeten. Op de stranden van Thailand lopen altijd veel verkopers rond. Van zonnebrillen tot horloges en van fruit tot maïskolven. Wat dus echt heerlijk is zijn die maïskolven. Elke dag liep er een schattig mannetje langs met een draagstok met zijn eigen kleine barbecue en de maïs. Ter plekke roostert hij de kolven en als ze gaar zijn doet hij er nog zout over heen. Het is echt heerlijk! Hetzelfde geldt voor ananas of mango... Alles wordt ter plekke gesneden. Ideaal! Mijn favoriet? Melk recht uit de kokosnoot... Wat een leven niet?
Sowieso is het eten in Thailand natuurlijk heerlijk: Pad Thai, noodles, fried rice, kip met cashew noten, sweet and sour pork... Alles is goed en lekker!

Op 30 oktober zijn we teruggevlogen naar Bangkok, want de 31e kwam Peter aan (broer van Barry)! De 30e zijn we na aankomst in Bangkok nog naar Rangsit geweest. Dit is de buurt waar de universiteit zit waar ik 4 jaar geleden heb gezeten. Ook zijn we langs Sita Villa gegaan, de plek waar we sliepen. Zo gek om daar dan weer te lopen! Maar ook weer heel erg leuk om te zien. Ook hebben we geluncht bij de "yellow spoon". Dit was een tentje waar wij altijd aten. En dan is het alsof je gewoon weer terug stapt in de tijd... Niets is veranderd. Hetzelfde vrouwtje die ons altijd bediende was er nog steeds!

En toen was het 31 oktober. Een spannende dag, want Peter kwam aan. Om 6.15 stonden wij al bij de aankomsthal te wachten en een uur later kwam Peet door de deuren. Vooral voor Bar was het natuurlijk een belangrijk moment; na ruim een jaar weer je broer en tevens je beste vriend vasthouden... Toch anders dan het facetimen!
Na veel knuffels zijn we in de taxi gestapt naar ons hotel (wederom bij Khao San Road) en kreeg Peter al direct te maken met een aangename kennismaking met hoe het reilt en zeilt in Thailand. De taxi's zijn behoorlijk klein, dus de jongens zaten achterin en ik zat opgepropt voorin... Er hing iets voor mijn hoofd waardoor ik gewoon niet naar buiten kon kijken. Dat was op zich al best wel lachwekkend, maar daar hield het niet bij op. Op een gegeven moment rijden we op de snelweg en begint de auto een beetje gek te doen... Staan we met panne; midden op de snelweg, maar nog wel op een verdrijvings vlak. Alsof het de normaalste zaak van de wereld is, stappen we allemaal uit en staan we in de hitte tussen de uitlaatgassen... Welcome to Thailand, Peet! Al snel had de chauffeur een andere taxi voor ons gevonden en gingen we weer op weg. Eenmaal aangekomen in het hotel hebben we ontbeten en zijn we allemaal even een tukkie gaan doen, omdat iedereen toch wel erg moe was. In de middag hebben we een tuk-tuk gepakt en zijn we naar Wat Pho gereden. Dit is een tempel die vooral bekend staat om de liggende Buddha. Het rijden in een tuk-tuk is sowieso al een avontuur op zich... Allereerst moet je onderhandelen over de prijs en ervoor zorgen dat de chauffeur je linea recta naar de plaats van bestemming brengt en niet eerst naar honderd shops gaat waar je dingen moet kopen (als je dan iets koopt krijgt de desbetreffende tuk-tuk chauffeur hier commissie op). Dan kruip je met z'n drieën op het kleine achterbankje en rijd je door de drukke straten van Bangkok naar je plaats van bestemming... Zo'n tripje moet je gewoon doen als je daar bent;)! Eenmaal aangekomen bij Wat Pho hebben we de tempels bezichtigd en uiteraard de liggende Buddha. Heel mooi om te zien! Daarna zijn we terug gegaan naar Khao San Road en hebben we lekker gegeten, gedronken en bijgepraat.

De volgende dag stond er namelijk weer iets nieuws op de planning: een 9-uur durende fietstocht met Co van Kessel. Een vriend van de jongens was ook in Bangkok met zijn vriendin en zo hebben we met z'n vijfen een super leuke dag gehad. Nadat we allemaal voorzien waren van een mountainbike begon om stipt 9 uur de tocht. Door de kleine straatjes van Bangkok fietste we richting Hualompong station. Het was een groep van totaal 14 mensen (12 Nederlanders en 2 Belgen, ongelofelijk toch!?) met onze reisleidster Nuna voorop en Dream aan de achterkant om te zorgen dat er niemand verdwaalde. Ik heb met verbazing gekeken hoe die twee meiden dit regelen... Iedereen moet in een rechte lijn fietsen en bij het oversteken bij onwijs drukke kruispunten zwaaien ze met hun petjes en elke auto, taxi en tuk-tuk stopt om die gekke Nederlanders over te laten steken. Aangekomen op het trein station werden alle fietsen ingeladen en zijn we derde klas (zonder airconditioning) naar een plaatsje gereden waarvan ik de naam helaas niet meer weet. Het was een behoorlijk hete dag. Ik denk dat ik nog nooit zo heb gezweet! Je bent natuurlijk in beweging en dan met 33 graden op je bol en hoge luchtvochtigheid is het plaatje wel compleet. Maar ondanks de hitte is deze trip een enorme aanrader al heb ik zelf af en toe met geknepen billen op mijn mountainbike gezeten... We waren in een buurt waar je voornamelijk een betonnen weggetje had waar je aan weerszijde water had! Zo'n weggetje is niet meer dan een meter breed en soms zijn er tegenliggers. Bij sommige bruggen moest je gewoon afstappen omdat je er lopend onderdoor moest, omdat het gewoon te laag was om te fietsen. Maar wat was het tof. Je krijgt werkelijk een goed beeld van het echte Bangkok zonder zijn geïmporteerde merken als McDonalds, Starbucks en grote winkelcentra. Iedereen zwaait en lacht naar je en ze vinden het natuurlijk een prachtig gezicht om allemaal van die westerse mensen langs hun huisje te zien fietsen. We hebben ook genoten van een heerlijke lunch en zijn we nog naar een prachtige tempel geweest waar kinderen zangles kregen van een monnik. Ook hebben we nog een lange boottocht gemaakt en zijn we uiteindelijk met de Skytrain weer richting het centrum gegaan. Die Skytrain was ook nog een dingetje. Het was namelijk 17.00 en gewoon spitsuur in die skytrains. Je heb natuurlijk je fiets die je overal mee naar toe moet nemen, dus ook de roltrap op en af. Er werd al uitgelegd hoe we dit moesten doen, maar ik dacht alweer: jaaaa hoooor, daar gaan we... Kluns als ik ben, dat kan natuurlijk ook gewoon fout gaan. Nou, ik moet zeggen dat ik weer aardig voor wat entertainment heb gezorgd. Vooral de roltrap naar beneden zag er erg lachwekkend uit. Je moest namelijk beide remmen indrukken en ze vertelden dat je dan een stapje achteruit moet doen. Dit resulteerde in het feit dat ik met mijn kont ongeveer bij het achterwiel stond terwijl ik met mijn handen de remmen ingedrukt probeerde te houden. Barry stond al beneden en zat al lachend en hoofdschuddend naar me te kijken... Charming! Met pijn in de bips zijn we allemaal heelhuids aangekomen om 18.00 en zijn we moe maar voldaan terug gegaan naar ons hotel. Wat een top dag!

De volgende dag moesten we weer vroeg opstaan: om 7.00 vertrok namelijk ons busje naar de floating Market. Dit is ongeveer 1,5 rijden van Bangkok. Het is enorm toeristisch, maar erg leuk om te zien. Ook echt een must do als je in Bangkok bent. Tientallen bootjes met groenten, fruit, souvenirs en toeristen die ronddrijven in de kanalen. Er is van alles te zien! Na 1,5 uur te hebben rondgelopen zijn we in een bootje gestapt en zijn we door de kanalen gevaren waar mensen aan het water wonen. Net als met de fietstocht zie je veel verschillende contrasten tussen arm en rijk... Heel bijzonder om te zien! Om 14.00 waren we terug in Bangkok en hebben we een rustig middagje gehad, omdat we diezelfde avond om 21.00 de bus zouden pakken naar Chumpon voor de overtocht naar Koh Tao. Van Bangkok naar Chumpon duurt normaal gesproken 7 uurtjes, maar vanwege protesten die plaats vonden, kwamen we net op tijd aan in Chumpon voor de ferry naar Koh Tao die om 7.00 vertrok. Na 10 uur in de bus hadden we nog 2,5 uur op de boot te gaan en waren we blij toen we ingechecked hadden in ons hotelletje: Sun Smile Lodge. We kregen een drankje bij aankomst en het mannetje van het hotel was echt een schatje! Na zo'n nacht reizen ben je altijd wel een beetje gaar, dus hebben we een relaxed dagje gehad en in de middag onszelf getrakteerd op een massage... Opnieuw fantastisch!

In eerste instantie was het de bedoeling dat we vier nachten op Koh Tao zouden blijven, maar uiteindelijk zijn we er een volle week geweest. Het is zo'n fijn eiland! Er hangt een hele relaxte sfeer en het is vol met restaurantjes en barretjes aan het strand. Wij hebben dus al snel het nachtleven ontdekt op het eiland. De plek waar je heen moet is de Lotus Bar. Dit is de meest bekende plek voor een feestje op het eiland. Al snel begonnen we met buckets (emmers) met Sangsom cola. Sangsom is een typische Thaise whisky en goed te drinken met frisdrank. Na drie emmers was ik al klaar met drinken en stond ik met mijn voeten in de zee te dansen op de muziek. De jongens volgden al snel na de vierde bucket. Maar wat is het lekker. Je staat gewoon op het strand, met je voetjes in het zand te dansen.
Nu zijn jullie zeker wel benieuwd naar de afloop van deze avond? Nou, zowel Bar als ik hebben beide onze rechterslipper verloren en hadden maar besloten om dan een andere slipper te pakken. Resultaat: ik had een zwarte en een blauwe slipper die een maatje te klein was en Barry had een zwarte en een bruine slipper... Daarnaast zijn zowel Peter als Barry goed ziek geweest van de buckets en hadden ze beide een flinke kater (Bar heeft er zelfs drie dagen overgedaan om weer een beetje normaal te worden). De rest van de vakantie is het woord Sangsom ook niet meer ter sprake gekomen... Wat een avond, fantastisch dat eiland leven!

Ook zijn we nog een avondje naar een cabaret show geweest. Dit vind je ook overal in Thailand! Het zijn shows waar travestieten playbacken en dansen op bekende liedjes. Met veel make-up, glitter and glamour komen ze het podium op. Het is ongelofelijk hoe sommige er uit kunnen zien! Bij sommige vrouwen kan je meteen zien dat ze eigenlijk een man is, maar bij andere moet je echt goed kijken. Ik dacht altijd dat travestie geaccepteerd werd in het land, maar ik las in de Lonely Planet dat dit in de meeste gevallen toch nog niet echt geaccepteerd wordt. Veel travestieten hebben moeite bij het vinden van een goede baan en landen uitendelijk (helaas) toch in de prostitutie. In Thailand zijn er ook relatief veel travestieten in vergelijking met andere landen. Hoe dat precies komt weten ze niet, maar ik vind wel dat je echt kan zien aan deze mensen dat ze helemaal gelukkig zijn als ze helemaal zijn opgemaakt en aangekleed. En dat is het belangrijkste denk ik! Naast alle avondactiviteiten hebben we ook nog een dagje een scooter gehuurd en zijn we wat van het eiland gaan zien. Ook hebben we gegeten bij een tof restaurant op een berg waar je een mooi uitzicht had om een baai. Daarnaast zijn Barry en Peter nog gaan duiken. Zelf ben ik daar helemaal niet van, dus ik had een lekker dagje voor mezelf (ook fijn)! Het duiken vonden ze heel tof! Ze hebben veel gezien onder water en ze hebben mooie filmpjes gemaakt.

Qua eten hebben we ook weer genoten. We hebben twee keer bij "The Gallery" gegeten. Dit was iets duurder dan een eettentje langs de straat, maar je betaalde ook echt voor de sfeer. Verder werden er echt traditionele gerechten bereid. Vaak als je iets besteld in Thailand is dat binnen een aantal minuten wel klaar, maar bij dit restaurant moest je echt even wachten omdat alles ter plekke werd bereid. En het was echt heerlijk! Zo werd er een curry geserveerd in een kokosnoot met garnalen, kip en varken. Daarnaast hadden we nog andere vis in een speciale curry en gefrituurd garnalenvlees met mango. Echt verrukkelijk!

Op 10 november hebben we afscheid genomen van Koh Tao en zijn we op de boot gestapt naar Koh Samui. Normaal gesproken ben ik altijd van het organiseren voor de volgende slaapplek, maar deze keer heb ik niets hoeven regelen, omdat de jongens een verassing hadden voor mijn verjaardag... En wat voor een verassing! We werden van de pier op Koh Samui opgehaald door het hotel. De naam van het hotel was "Kiriyan Hotel" en wat was het prachtig! Bij aankomst kregen we een glaasje kokosnootmelk en een bloemen kransje. We moesten even wachten totdat onze kamer klaar was, maar toen we binnen kwamen was ik echt flabbergasted: ze hadden gewoon een familie suite geboekt. de ruimte bestond uit een lounge room met enorme bank en tv, een grote eettafel, een immense keuken, twee slaapkamers, een grote badkamer met regendouche en als klap op de vuurpijl... Een JACUZZI! Wat een afsluiter van een topvakantie! Die middag hebben we heerlijk bij het zwembad gelegen en in de avond zijn we met de shuttle bus naar Chaweng gereden. Toch valt je dan meteen op dat je een compleet andere sfeer ervaart op Koh Samui in tegenstelling tot Koh Tao: veel meer toeristisch en groot. Toch meer een stad dan een eiland.

De volgende dag was natuurlijk mijn verjaardag. En op een onbewaakt ogenblik tijdens het ontbijt werd er voor me gezongen door het personeel van het hotel en kreeg ik een verjaardagstaart. Super leuk! Die dag hebben we echt genoten van het resort en in de avond was er nog een verassing!! We moesten om 19.00 bij het zwembad zijn en toen we daar aankwamen stonden we voor de mooiste setting ooit: een barbecue met heerlijke visgerechten, onze eigen kok en bediende, een mooie tafel gedekt aan het zwembad met kaarsjes helemaal voor onszelf. We hebben heerlijk genoten van een viergangen menu (inclusief kreeft en krab) en ze hebben me meer dan verrast... Sweet 25!
De dag daarna hebben we met pijn in ons hart afscheid genomen van onze suite en voornamelijk van de jacuzzi. We zijn eerst met de ferry weer richting het vaste land gegaan en in de middag volgen we van Surat Thani terug naar Bangkok. Van het vliegveld zijn we naar ons hotel gereden, hebben we wat gegeten en toen was het tijd om Peter naar het vliegveld te brengen. En dat is dan toch een minder moment. Toch wel weer emotioneel om afscheid te nemen. We hebben super leuke weken met elkaar gehad waar we nog lang aan terug zullen denken!

Peter vertrok om 02.00 richting Amsterdam en wij vlogen om 06.00 naar Bali. Ook een raar idee, beide weer een andere kant op!

De vier weken in Thailand waren weer heerlijk! Nu nog een weekje Bali en dan gaan we terug naar Melbourne. Ook wel weer spannend, want we moeten uiteraard weer op zoek naar werk en een woning. Maar we zijn positief, want dat gaat ons zeker weer lukken!

Daarnaast wil ik iedereen nog bedanken voor alle verjaardagswensen en cadeautjes!!!

Tot de volgende keer.

We houden van jullie!

Liefs,

Anne & Barry & Peter